Bir arkadaş menejerlik oyununda Bilica’yı satış listesine koyunca takımdaki Brezilya’lılar ayaklanmış. Bir kaç hafta Bilica oynamamış, o arada Alex’le konuşup Brezilya’lıların gazını almış. Tam işler düzelecekken defanstan birisi sakatlanmış mı ne, bir şey olmuş Bilica’yı oynatmak zorunda kalmış. İki maç üst üste kendi kalesine gol atmış adam. Şaka değil gerçek.
90’ların bilgisayar oyunlarında sanal zeka falan yoktu. FIFA 94 vardı mesela, maraton tribünden çekilen bir maçı oynardık. Ceza sahasının dışından şut çekince top kaleye yaklaşana kadar kaleci nerede belli olmazdı. Oyunun zorluk derecesini arttırınca kaleci hep topun gittiği yerde olurdu. Uçmazdı şerefsiz! Ayakta tutardı topu. Heralde daha tecrübeli kaleciyi sokuyordu oyuna bilgisayar. Hep doğru yer tutuyordu herif.
Futbol takımı yönetmek bazen bu beyinsiz bilgisayar oyunlarını oynamaya benziyor. Transfer istersin, “olur” derler. Olmayınca sana patlar. Yıllardır aradığın forveti bulursun, hazırlık maçında sezonu kapatır. Takımda bin tane kanat oyuncusu vardır, mayın tarlasında giden kaçakçı eşşekleri gibi tek tek patlarlar, elde kalır sana PAF takımından bir bebe, asların ameliyatı iyi geçmiştir ama merak etme.
Diyelim her şey yolunda gitti Allah sakatlık kaza bela vermedi, alışmadık kıçta don durmazmış misali bir huzursuzluk çıkar. Neticede insan bu topla oynayan cinsler. Parası azdır, parası çoktur; basın toplantısında bir laf etmişsindir sana küsmüştür, senin ayağına top deymediğinden psikolojiden de anlamazsın zaten; seneye transfer olacaktır bu sene rölantiye alır; saçı uzundur başkan bulaşır; pırlanta gibidir, iyi oynar başka takımların transfer listesine girer, size de geçmiş olsun nurtopu gibi bir probleminiz vardır.
Sen de insansın neticede, seninde ahmaklıkların olur, gerçi en ahmak halin “Barcelona’yı bende şampiyon yaparım” diyende 40-50 kat kendini bilir ama nafile. Senin gidişin daha ucuz ve hayırlıdır. Sen gidince her şey daha güzel olur üçüncü yenilgiye kadar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder